Oorlogstrofeeën van de zee

Het mag een opmerkelijk feit heten dat in een jaar van dit blog twee berichten langsgekomen zijn van heersers die de zee aanvielen. In mijn tweede blogpost zegen we de Perzische koning opdracht geven de zee af te ranselen. Vandaag zien we de man die altijd in staat is tot een merkwaardige actie, de Romeinse keizer Caligula (12 - 41 n.Chr.). Hij was op oorlogspad in Noordwest-Europa en besloot in de richting van Brittanië te gaan.

Er is veel discussie over wat de significantie is geweest van wat vervolgens gebeurt, maar de Romeinse biograaf Suetonius (69/70 - 140 n.Chr.) beschrijft het volgende (Caligula 46):

Tenslotte stelde hij, omdat hij de oorlog wilde beëindigen, zijn troepen in gevechtsformatie op de kust van de Oceaan op, waarbij hij zijn ballista's en andere artillerie opstelde en toen niemand wist of kon bedenken wat er aan de hand was, gaf hij plotseling het bevel op schelpen te verzamelen en hun helmen en de vouwen van hun kleding ermee te vullen, als "buit van de Oceaan, voor de Capitolijn en de Palatijn [twee van de heuvels van Rome]." Als een monument voor zijn overwinning bouwde hij een hoge toren, waarvandaan 's nachts lichten zouden schijnen om de koers van schepen te begeleiden, net als de Pharos [de grote vuurtoren van Alexandrië, één van de zeven wereldwonderen].

Caligula gaf vervolgens een bonus aan zijn soldaten en bereidde de triomftocht voor. Dat kan allemaal als je de keizer bent...

Boekentip voor vandaag:
Suetonius, Keizers van Rome